NuffnangX

Friday, February 25, 2011

Hachiko

Skarang ni, Astro dok la ulang tayang citer Hachiko nih. Aku rasa sepanjang February la kot. Aku tak penah tengok full story. Selalunya aku tengok mesti dah halfway. Tapi even halfway pun, menangis bersungguh2 gak... Ari ni, elok je sampai umah, tengok citer ni baru start.Mama tengok aku tukar channel, terus cakap "takmo la tengok citer nih. sedih la... " Tapi sebab alasan aku kukuh, and aku kan jarang tengok2 tv ni, maka, mama layankan jugak la tengok citer Hachiko ni. Hoih, sedih ya amat!



This heartwarming true story is an American adaptation of a Japanese tale about a loyal dog named Hachiko. This very special friend would accompany his master to the train station every day and return each afternoon to greet him after work. Sadly his master departs one day, passes away and never returns to the station. Hachiko faithfully returns to the same spot at the station the very next day, and every day for the next nine years to wait for his beloved master. During his daily visits, Hachiko touches the lives of many who work near and commute through the town square. He teaches the local people love, compassion and above all unyielding loyalty. Today, a bronze statue of Hachiko sits in his waiting spot outside the Shibuya station in Japan as a permanent reminder of his devotion and love.


Part ni yg paling sedih la bila tengok dia tunggu Tuan dia tak balik-balik for 9 years sampai dia jadi buruk and last skali mati. Air mata aku sama laju macam air hujan!



Cam tu la jugak agaknya kucing2 kitorang tunggu kitorang kalau kitorang pegi jalan2 for few days coz biasanya kitorang kuar pegi keje je. Tapi bila x balik2 for few days, mesti diorang pelik kan? "Mana la pulak orang-orang ni pegi? Tak reti-reti nak balik"...

Owh, satu benda yg mungkin korang tak tau. Tiap kali aku travel / pegi holiday, aku cepat homesick. Seriously. Paling lama pun 3 hari je kot aku boleh bertahan. Pastu aku akan start homesick. Tak kisah la best macamana pun tempat tu. Tapi kalau tempat tu tak best / tak kena ngan aku, memang lagi cepat la homesick nya. Nak tau sebab apa? Sebab aku rindu ngan kucing2 aku. Hahaha. Kelakar kan? Orang lain rindu orang2 yg tinggal kat umah la... Rindu kat katil sendiri la.. Aku rindu kat kucing. Yerp, coz kalau rindu kat orang, kita boleh call. Kalau kita rindu kat kucing? Nak call macamana? Kan? Sebab tu, bila kucing aku mati, aku boleh nangis sampai bengkak2 mata. Macam ni, ni and ini... And yet, ada jugak orang2 yg takde perasaan boleh cakap "ala... kucing je pun. Itu pun nak nangis". Itu bezanya bila kita dah jadikan dia a part of our life, sure... Kita akan rasa kehilangannya...


"They thought me the meaning of loyalty. You should never forget anyone that you love. "

No comments: